Ég las það í einhverju blaði að slúðurdálkamærin Lindsey Lohan hefði ákveðið að sanna sig sem þroskuð leikkona með því að leika kynóða gengilbeinu í einhverri mynd sem tæplega er ætluð börnum, miðað við hlutverk Lindseyjar. Hún ku ennfremur hafa boðist til að fara úr hverri spjör til að sanna enn frekar leikhæfileika sína og tóku framleiðendur því fegins hendi, því þeim hefði nægt að hún færi úr að ofan. Lindsey lét ekki þar við sitja en féllst á að lækka laun sín niður í strípaðan Dagsbrúnartaxta, til að sýna hollustu sína við leiklistargyðjuna. Mér skilst að fleiri ungar leikkonur í Hollívúdd hafi þennan mælikvarða á hæfileika sína og séu fúsar til að fækka fötum til að staðfesta þá.
Svo las ég utan á Héð og seyrt að ungur pítsusendill hefði loksins látið draum sinn rætast og væri byrjaður að taka upp íslenska klámmynd. Hér ber vel í veiði fyrir íslenska, hámenntaða leikara sem hafa fengið lítið að gera undanfarið hjá stóru leikhúsunum og eru orðnir leiðir á að lesa inn á barnaefni. Ég vænti þess að þeir sláist um hlutverk og sanni sig þar með sem góðir og þroskaðir leikarar.
Á myndinni sést Lindsey máta búninga, en eins og klámfróðir vita, er búningakostnaður í lágmarki við gerð slíkra mynda.
-
Fylgja
Fylgja
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Málbeinið 
Var ekki gerð íslensk klámmynd fyrir 10 árum? Það var altalað í sumarvinnunni minni 1998.
Einhverra hluta vegna dettur mér íslensk sauðkind í hug um leið og hugmyndin um íslenska klámmynd.
Ef sauðkind léki í klámmynd yrði það alvarlegra mál en ég þori að hugleiða.
Ég hafði nokkrar klámstjörnur reglulega fyrir augum mér um tíma þegar ég bjó gegnt klámmyndaframleiðslufyrirtæki í París. Augnaráðið þeirra minnti mig á kindur. Þess vegna sé ég líklega fyrir mér íslenska kind þegar ég reyni að sjá íslenska klámdrottningu.