Á Munkaþverá morgunsól
manna yljar hreysi
wo Ich einsam bæli ból
og bölva kvenmannsleysi.
Mín á borði bíður væn
brauðsneið, góð í maga.
Eins og fékk sér Opa mein
alla sína daga.
Hugumstór ég held af stað
habe keine sorgen
Klein mér færir kaffi og blað
kumrar: Guten morgen.
Eins og sjá má er hér í smíðum Derricksríma undir háþýskum bragarhætti þar sem þýskt orð verður að koma fyrir í hverri vísu. Efnistök einkennast af frjálsræði.
Gripið verður í rímuna milli verka í dag og er lesendum guðvelkomið að leggja í belginn.
Málbeinið 
Harry Klein þá hefur vakt
hampar símatóli.
Einhver hefur umgebragt
ömmu sína í bóli.
Derrick og hinn djarfi Klein
drífa sig nach hause.
Holen alle ding herein
habe keine pause.
Virtist ekki veðrið gut
vökna gjörði flasa
með hroll í beinum héldu út
og handjárnin í vasa.
Halt! Minn kæri Harry Klein,
hier ist nichts in Orden.
Unser bifreið eiturgræn
ist gestohlen worden.
Ef við værum upp í sveit
óðar gripi Faxa
es tut mir leid og vel það veit
ég verð að panta taxa.
Sorgar heyrðist sviplegt vein
síðust kappans liðin vakt
Grátinn gargar Harry Klein
Gott hasst Derrick umgebracht
Hér í veröld hrörnar flest
Harry Klein á vonarvöl
Aus der reihe endist best
ef hún er á diskum föl
Hjálmar kemur sterkur inn og hefur einhent sér beint í lok rímunnar. Eitthvað finnst mér þó vanta í söguna, frá því að Derrick pantar taxann og þar til hann kveður þennan heim. Þeir þurfa að fara á vettvang, skoða líkið og ræða við vitni.
Teygar Wepper tapfer öl.
Tappert kvaddi jarðlífið.
Der Mann ist tot og talsverð kvöl
að takast á við harðlífið.
Heyrðu hérna kæri Klein
heillakallinn Derrick stundi
Der frau der todes ist nicht alein
með elskhuga sínum á leynifundi
Und so veiter ekkert hik
áfram skal nú rannsókn haldið
Derrick með sitt djarfa blik
dæmalaust er yfirvaldið
Afbrotum í eina kös
illum fleygir Derrick snar
Aber Klein mit einem nös
aldrei var á kókið spar
Ofan tekur augnskjól þung
afar vel þau pússar
Und mit eine auga í púng
afbrotafræðistússar
Að mér nú sækir sorgin stinn
Stephan Derrick á lokavakt
Heyrst hefur hrópað í hinsta sinn
Hilfe mein frau ist umgebracht
Nú verður fyllt í eyður sögunnar:
Komu þeir á vígsins vang
verkum Harry sinnti
stemmningin á Sturm und Drang
Stephan þegar minnti.
Á stofugólfi líkið lá
lak úr blóðið rauða
bóndinn sat þar bústinn hjá
mit Bier und Svartadauða.
Lagaverði leit hann á
er léttur hafði skálað.
„Ich habe meine Hubsche Frau
hugsanlega kálað.“
Handjárnum á bóndann brá:
„Bitte, mit uns kommen
Þér hafið drepið þessa frau
og þar með festgenommen.„
Ausgehen mit bónda burt
býsna létt í sinni
Höfðu þegar hringt í Kurt
að hirða líkið inni.
„Gott sei dank – þá get ég kvatt
glepur mig nú þorstinn.“
Lauk upp hliði og leifturhratt
leiddi Pétur Horst inn.
Glæsilegt, Björn, og rímið til fyrirmyndar. Þar með sýnist mér atburðarásin ljós. Enn er þó svigrúm fyrir spekingslega þanka.
Horst í Hofbräu arkaði inn
heraus var hann getragen.
Hefur mælt í hinsta sinn
„Hol schon mal den Wagen.„
Im Himmel Tappert teygar Bier
tímans fjarri kílnum.
Og kallar: „Harry! Komm doch hier
að hlaupa eftir bílnum.“
Er nú dauð og illa skorin útlensk frú.
Über allen Gipfeln ist Ruh.
Unser freund mit Engeln gingt
uber Himmelpolizei
Mit Jesu und die Juden singt
jólalög og Til eru fræ
Harry mit sein heisse schwanz
hasst mit Derrick liebe macht
Hrein er ástin manns og hans
hefur engan umgebracht
*Roðn*
Það jaðrar við að ég skammist mín, Horst varla orðinn kaldur og hér er ég farinn að klæmast á honum, Harry og móðurmáli þeirra.
Ég átti svosem von á þessum vinkli. Þetta hefur marga grunað.