Washington Post efndi eitt sinn til vísnasamkeppni undir þeim formerkjum að fyrri hlutinn skyldi vera eins rómantískur og mögulegt væri, en sá seinni alger andstæða. Þetta tókst ágætlega eins og sjá má á Netinu, t.d. hérna.
Svona samkeppni þarf einnig fyrir okkur mörlandana því þrátt fyrir lærða rómantík í nútímafólki, er stutt í sveitaruddann í flestum. Lítum á nokkur dæmi úr handraða Más Högnasonar, staðfærð, þýdd eða frumsamin.
1. Af ást til þín
ég vart má mæla
en mest af öllu
vildi ég æla.
2. Fegurð þín lætur mig
falla í stafi
en best ertu samt
á bólakafi.
3. Í örmum þínum
ég uni mér
en hafðu samt pokann
á hausnum á þér.
Ég er viss um að lesendur kunna einhver svona dæmi úr lífi sínu, eða annarra.
Málbeinið 
Shakespeare’s „my mistresses eyes are nothing like the sun“
Ekki má gleyma Davíð Stefánssyni:
Líkami þinn er fagur
sem laufguð björk
en sálin er ægileg
eyðimörk.
Þína mun ætíð elska hönd
einn það máttu vita.
Bara´ að þú líktist ekki önd
og angaðir af svita.
Við eigum saman
svo indæl börn
en gætirðu splæst
í getnaðarvörn?
Þú ert falleg þú ert fín
þér vil glaður lýsa
Þú ert eins og þrútið svín
þú ert freðin ýsa.
Á ströndinni með þér
kom yfir mig andinn
meðan þú varst
að míga í sandinn.
(Lauslega þýtt)
Þú ert mín draumadís
og daglega holdið rís
við það að sjá þig
verð ég að fá þig
-verst að þú ert með lýs.
Ein í orðastað kvenna:
Í bólið bjóst til að skreppa
búinn var frá að hneppa
En ungfrúin þá
undir hann sá:
„Þú ættir að fá þér jeppa.“